Mijn ommezwaai...
Plots valt alles stil.
Plots val ik stil.
Gebroken, totaal op, leeg...
En dat het verdict: 'bore-out'.
Ziek van verveling.
Ik had er nog nooit van gehoord.
De kennisspons in mij, wou er alles over weten.
Ik ontdekte dat het slechte slapen van de voorbije jaren, dat griepje, de regelmatig terugkomende verkoudheid, het korte
lontje, het feit dat ik mezelf niet meer herkende, het lage zelfbeeld, mijn geheugenverlies,... het had er allemaal mee te
maken.
De eerste weken bracht ik mijn dagen huilend op de zetel door,
gevangen in een emotionele rollercoaster.
Ik was er van overtuigd, 'dit komt nooit goed'.
Nergens had ik zin in, alleen het hoogst noodzakelijke werd gedaan.
Van mijn huisarts kreeg ik de opdracht me te focussen op dingen die ik graag deed.
Wat een klus...
Geen flauw idee had ik ervan.
Wat deed ik in godsnaam graag...
Met vallen en opstaan begon ik aan mijn zoektocht.
Ondertussen werd ik begeleid door een stress en burn-out coach die me niet alleen leerde mijn stresssignalen te
herkennen, maar ook hoe ik ermee om kon gaan.
We zochten naar ontspanningstechnieken en ademhalingsoefeningen die bij me pasten en ik leerde omgaan met
beperkende overtuigingen.
Stap voor stap ontdekte ik wat me leegzoog, maar ook wat me juist energie gaf.
Ik herontdekte de natuur en haar positieve impact op mijn lichaam en mijn geest.
Mijn zelfvertrouwen kwam met mondjesmaat terug.
Gedurende dit traject werd me duidelijk dat 'zorgen voor' en 'creativiteit' belangrijk waren voor mij.
Het verlangen om dit te combineren met mijn eigen bore-out ervaring was gewekt.
Want wie anders dan ikzelf begrijpt wat het is om van de ene op de andere dag gebroken te zijn, totaal op.
Ik weet hoe het voelt om (bijna) niets meer leuk te vinden, jezelf op te sluiten, beschaamd te zijn om wat je overkomt,
een film te kijken of een boek te lezen en achteraf niet meer te weten waarover het ging.
Ik herinner me nog de blikken van 'ben je nog steeds niet aan het werk', de onzekerheid en angst wanneer ik naar de
controle-arts moest.
Maar ik weet ook hoe het voelt om stap voor stap vooruitgang te boeken, te ontdekken dat het steeds beter gaat,
en dan, bam, één opmerking, één kleine gebeurtenis, haalt je terug helemaal onderuit.
En dan merk je dat de terugvallen steeds zeldzamer worden en dat je er weer tegenaan kan.
Heel wat opleidingen later heb ik inderdaad 'de ommezwaai' gemaakt en doe ik wat ik graag doe, namelijk volwassenen
helpen in hun zoektocht naar innerlijke balans.
Aangezien de natuur een belangrijke plaats heeft ingenomen in mijn herstel, betrek ik deze ook graag in mijn
begeleidingen.
Ik verbind mijn eigen ervaring van wat een burn/bore-out met je doet op zowel lichamelijk, mentaal als emotioneel vlak,
met de theoretische en praktische kennis omtrent stress, burn/bore-out, relaxaties ontspanning die ik de laatste jaren heb
opgedaan.
En ik leer nog elke dag bij...